ခ်စ္ဖူးခဲ့ေစသလား ခ်စ္တတ္ခဲ့ရဲ႕လား

ငါ့ကိုၾကင္နာမျပပါနဲ႔ေတာ့
နင္မၾကင္နာတဲ့အခါ
ဆို႔နင့္တဲ႕့ ရင္ထဲကနာက်င္မႈကို
မခံစားႏိုင္မွာ စိုးမိတယ္။

ငါ့ကိုမနမ္းပါနဲ႕႔ေတာ့
နင္မနမ္းေတာ့တဲ့အခါ
အလြမ္းေခ်ာင္းၿပိဳ ပါးျပင္စိုတဲ႕့ ေအးစက္မႈကို
မခံစားႏိုင္မွာ စိုးမိတယ္။

ငါ့ကိုႏူးညံ့မႈေတြမေပးပါနဲ႔ေတာ့
နင္ရက္စက္တဲ့အခါ
တဆတ္ဆတ္ခါတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားေလးကြဲအက္မႈကို
မခံစားႏိုင္မွာ စိုးမိတယ္။

အေတြးေတြ ခ်ာခ်ာလည္လို႔
ရုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း
မ်က္စိလည္ လမ္းေပ်ာက္လို႔
နင့္ေရွ႕ ပဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္။

ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔သာ ျပည့္၀မယ္ဆိုရင္
အမွီအခိုကင္းတဲ့ ျမက္တစ္ပင္သာ
ငါျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။

မွီခိုမွ ေနထိုင္ရွင္သန္ရတဲ့
သဇင္ပန္းေတာ့ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။

ရက္စက္တယ္လို႔ ေျပာရမလား

ရက္စက္တယ္
မေျပာရက္ေပမယ့္
လုပ္ရက္တယ္လို႔ေတာ့
ခံစားရပါတယ္။
နင္ထားခဲ့ရက္တယ္ဆိုလည္း
အၿပံဳးေလးနဲ႔ပဲ
နင္ေက်နပ္ေအာင္
ငါအသည္းကြဲခံပါမယ္။

ေသပါေစ

ေလးညိွဳ႕က

ျမွားကိုေျပာတယ္တဲ့

သင့္လြတ္ေျမာက္မႈက.......

ကၽြႏု္ပ္၏ လြတ္လပ္မႈလည္း ျဖစ္ပါသည္ တဲ့....

ကိုင္းကိုင္းႀကီးျဖစ္ေအာင္

အသားကုန္ဆြဲထားလို႕....

ရွိသမွ်အေၾကာေတြ

ၿပိဳင္းၿပိဳင္းႀကီးျဖစ္ကုန္ၿပီဟုေတာ့

ထည့္မေျပာပါ......................

မေၾကာက္ဘူး

စကားဟာ....ကားသည္တဲ့.....
ဒီနား.......ခလုတ္တိုက္.....
ဟိုး....နားေရာက္ေတာ့.....ဖားျပဳတ္ကိုက္....
ကၽြန္ေတာ့ကို....ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ....

အခ်စ္ရိုက္ပါသည္.....

နာ....လိုက္....တာ.....ဗ်ာ.....

ေၾကာက္ပါၿပီလို႕ေတာ့....

ဘယ္ေတာ့မွ မေအာ္ဘူးမွတ္.........